Español
“Transformar
lo negativo en positivo através de la pintura”. Este era el título de un pequeñísimo artículo en el periódico a principios del 2010
. Inmediatamente
pensé, “pero ésto lo hice toda mi vida”, todo lo negativo que te pueda suceder
transformarlo en algo positivo através del contacto con la
pintura. Ese mismo día mandé un e-mail a la dirección de correo que estaba en
el artículo, era de la fundación ‘K leef ( yo vivo) para personas que algo
hayan tenido que ver o que todavía tengan algún tipo de contacto con el cancer.
En esa carta hablé de mi propia historia, lo importante que la pintura siempre
fue en mi vida. Fue un gran apoyo en uno de los peores momentos de mi vida, cuando
tuve que despedirme de mi padre, también fue una agradable compañía en los
primeros años aquí en Holanda.Através de todas estas situaciones descubrí el
poder de la pintura, que siempre te trae alegría y te da fuerzas para seguir
adelante. “Me gustaría poder significar algo para las personas que acuden a
esta fundación “ , ésta fue la última frase de mi carta. Pasaron algunos días y
finalmente llegó la llamada telefónica de la coordinadora de la fundación en
aquel momento: “Bettina recibimos tu hermosa carta con tus vivencias ,
lastimosamente acabamos de admitir a un nuevo profesor de dibujo y pintura para
los martes a la mañana, pero si te parece bien podés acompañarnos en la apertura
de la exposición de los alumnos a fines de abril. De más está decir que me
sentí muy triste después de esta llamada telefónica pero aún así asistí a la
apertura de la exposición solo para comprobar que ése era mi lugar, ser
voluntaria en esa fundación , dando clases de pintura era lo que realmente
quería hacer.
Los meses pasaron y a
mediados de junio del mismo año recibo
una llamada nuevamente de la coordinadora de la fundación, ahora con la
pregunta: “Bettina, te gustaría todavía dar clases de dibujo y pintura en
nuestra fundación?”….no es difícil adivinar cuál fue mi respuesta….por supuesto
que lo haría encantada!!!
Esta semana se cumplen ya 3 años
de aquella segunda llamada telefónica y mientras escribo esta historia tengo
todavía tan frescos los bellos momentos que vivimos juntos esta mañana en
nuestro atelier de la fundación con los alumnos de dibujo y pintura. Sí! Hace ya 3 años que soy docente de pintura en la
fundación ‘K leef! Y cada día disfruto más y más.
Cuánto he aprendido de mis
alumnos en estos tres años, disfrutar y vivir el ahora, mirar la vida día a día
y sobre todo demostrar que la vida CON cancer sí existe, que cancer no es
sinónimo de “el final “ sino del comienzo de una nueva manera de vivir. Esto es
lo que mi padre me enseñó en los últimos momentos de su vida….”Bettina , la
vida es lo que vos hagas de ella, no busques la felicidad, tenés que fabricar
tu felicidad”. Con estas palabras que están siempre presentes en mi vida voy
cada martes a dar clases a la fundación
sintiéndome siempre muy cerquita de mi padre.
Nederlands
“Ziekte
verwerken met schilderen”
Dit
was de tittel van een heel klein artikel in de krant dat ik had gelezen, aan
het begin van 2010 , en ik dacht meteen “dit doe ik mijn hele leven al” , alle
negatieve situaties in positieve gevoelens verwerken door het schilderen,
natuurlijk was ik meteen verkocht! . Ik heb een e-mail gestuurd naar het adres
dat vermeld was in de krant en het was
van Stichting ‘K leef, voor mensen die iets te maken hebben of hebben gehad met
kanker. In die e-mail heb ik mijn eigen verhaal verteld, hoe het schilderen zo
belangrijk was en nog steeds is in mijn leven. Het was mijn grootste steun in het
moeilijkste moment van mijn leven toen ik afscheid moest nemen van mijn vader
en ook een hele leuke gezelschap in de eerste jaren van mijn leven in
Nederland. Door al die situaties heb ik de kracht van het schilderen ontdekt,
die alles vrolijker maakt en die jezelf ook weer moed geeft om door te gaan.”Ik
wil heel graag iets betekenen voor de mensen die naar ‘K leef komen” , dit was
de laatste zin van mijn e-mail. Enkele dagen waren voorbij gegaan en eindelijk
kwam een telefoontje van de coördinator in die tijd van de Stichting. “Bettina,
we hebben je mooie e-mail gekregen met een heel mooi verhaal, maar helaas
hebben we op dit moment net een nieuwe docente tekenen en schilderen aangenomen
voor de schildercursus op dinsdag ochtend, maar je bent van harte welkom naar
de opening van onze expositie in het voorjaar”. Ik hoef niet te vertellen dat
ik me heel verdrietig voelde, maar ik ging toch naar de opening en daar kon ik
bevestigen dat die plek en die taak als vrijwilligerster, mijn plek was.
De maanden gingen verder en eind juni van hetzelfde jaar kreeg ik een telefoon van dezelfde coördinator van Stichting ‘K leef , nu met de vraag : “Bettina, zou je nog schilderlessen bij ons wilde geven?” , en één keer raden welke mijn antwoord was……natuurlijk wil ik dat doen!!!.
Deze week is het al 3 jaar geleden van dat laatste telefoon gesprek en als ik dit verhaal schrijf denk ik nog aan de leuke momenten die ik vanochtend in onze atelier van ‘K leef met de cursisten heb gehad. Ja, ik ben al 3 jaar één van de docentes bij Stichting ‘K leef!!! En ik geniet er iedere dag nog meer en meer van.
Wat heb ik al zo veel van mijn cursisten geleerd in die 3 jaar…..van het nu genieten, het leven kijken dag per dag en er maximaal van te maken, maar vooral elkaar laten zien dat “het leven met kanker” wel bestaat, dat kanker geen synoniem is van “het eind” maar van het begin van een nieuwe manier van leven. Dit is wat mijn vader me heeft geleerd in de laatste dagen van zijn leven….”Bettina , je leven is wat je ervan maakt, je wordt niet gelukkig…nee… je maakt jezelf gelukkig”.Met deze woorden van mijn vader die altijd aanwezig zijn in mijn leven , ga ik iedere dinsdag naar Stichting ‘K leef om les te geven en om dichter bij mijn vader te zijn.
Opening van de exposities bij Stichting 'K leef.
Artículo en el periódico sobre nuestro trabajo en la fundación.
Artikel in de Stentor over ons werk in 'K leef.