Een dag om nooit te vergeten deel 1 - Un día para recordar parte 1

NEDERLANDS
Na een lange tijd dat ik in mijn geliefde Paraguay ( mijn geboorte land) niet meer was geweest, konden we afgelopen augustus een reis maken om weer contact met mijn familie, met mijn "roots" te hebben , maar vooral om mijn moeder weer in mijn armen vast te houden.
Ik wilde als verrassing ineens bij haar te zijn, om een extra blijheid te geven. Ze is 3 jaar geleden zeer ernstig ziek geweest en dat wij haar nog zo hebben en zo goed is eigenlijk een wonder waarvoor ik erg dankbaar ben!
De dagen gingen razen snel en ik wilde iedere minuut van haar genieten.
Voor dat we vanuit Nederland vertrokken waren , werd ik uitgenodigd om ( als vrijwilliger) een workshop mosaic te geven in een Club van Asunción, hoofdstad van Paraguay. Ik zei natuurlijk ja, want iets creatiefs doorgeven aan mensen die al lang die discipline wilden leren klinkt als muziek voor mijn oren!
Ik heb de voorbeelden al daar gemaakt en daarna werd het gepubliceerd om te kijken hoe veel deelnemers zouden er zijn.....en wat een verrassing!.....er waren meer dan 60 mensen aangemeld. 
De dagen daarna waren in het kader van alle voorbereidingen, mijn man hielp me met alles en mijn moeder naast me, ja, want ik wilde geen enkele minuut van haar aanwezigheid missen.
De inschrijving was gesloten en er waren aan het eind 63 deelnemers!!!! een cijfer die ik nooit gezien had wat workshops betreft.....
Omdat ik het voor-programma was van een lezing van Koki Ruiz , de beste kunstenaar van Paraguay en mijn persoonlijke "rol model " zou ik de hele middag en avond in de club aanwezig zijn. Ik was blij maar tegelijkertijd een beetje verdrietig omdat ik mijn moeder zo lang niet zou kunnen zien en ik had maar een paar dagen over. Ik heb haar uitgenodigd maar ze vond het een beetje moeilijk om met de rolstoel naar de workshop te gaan.
Ok, zei ik....ik zal de workshop geven met mijn moeder in gedachten, alsof ze bij me was.....
De tijd kwam dichter bij, ik ging voor de laatste keer naar het lokaal om te kijken of alles goed was en er waren al mensen in hun plek...heel vroeg omdat ze geen enkele minuut van de workshop wilden missen.
"We gaan beginnen" riepen de mensen van de organisatie. Eerst hebben ze me voorgesteld aan de 63 deelnemers en dan kreeg ik het woord.... Een paar minuten voor dat ik mijn power point presentatie moest beginnen, zie ik dat mooie lieve gezichtje dat binnen kwam.....mijn moeder!!!!. Ze heeft het weer laten zien dat als je iets wilt dan kan je het doen. Dit is iets dat ze me sinds ik klein was doorgegeven heeft.
Mensen die me goed kennen zeggen altijd dat ik een sterke vrouw ben. Ik kan alleen maar zeggen dat als ik dat ben dan komt dat eigenschap van een vader en een moeder die hard werkenden waren en vooral doorzetters.
Met mijn hart in mijn keel ,met tranen in mijn ogen en vol emoties heb ik de presentatie gegeven , met mijn moeder en mijn man maar een paar meters van me vandaan....iets dat voor velen van zelfsprekend is , maar voor mij?......voor mij betekent dat ik in dat moment de twee belangrijkste personen in mijn leven heel dicht bij me heb....aan dezelfde kant van de wereld ;-)
Ik ben zo dankbaar met alle deelnemers , de organisatie van de workshop en de commissie "Años dorados" die alles zo goed georganiseerd heeft, maar vooral ben ik zo dankbaar aan God dat ik met mijn moeder en mijn man deze onvergetelijke dag mocht meemaken .
Er is nog meer onvergetelijk's  gebeurd die dag, maar daar komt in deel 2 ;-) 

ESPAÑOL
Después de un largo tiempo de no haber podido visitar mi querido Paraguay, el pasado agosto tuvimos la oportunidad de volver a realizar un viaje, nuestras primeras vacaciones también en mucho tiempo debido a comprimisos de trabajo no había sido posible anteriormente. Volver a tener ese contacto directo con mi cultura guaraní que tanto extraño, con mi familie, mis amisgos pero por sobre todo , volver a abrazar a mi mamá.
Le quería dar una sorpresa y llegar de repente, para causarle tal vez aún más alegría porque hace tres años pensamos que la perderíamos pero a ella "se le permitió" quedarse con nosotros más tiempo y hoy la llamamos un milagro sobre piernas. Un milagro por el que agradesco a Dios cada día. 
Los días volaban y quería disfrutar de ella a cada minuto.
Antes de salir para Holanda, fui invitada ( como voluntaria )para dar un taller de mosaiquismo en el CIT. Compartir mis conocimientos y mi pasión por el mundo creativo con gente que desde hace ya tanto tiempo esperaba aprender algo así.....SI fue mi respuesta inmediata. 
Realizé los ejemplos ya estando en Paraguay y se publicó de manera a ver cuantos participantes habría. Para mi gran sorpresa se habían inscripto ya más de 60 personas!
Unos días antes del taller se cerraron las inscripciones....eran 63 participantes. Empezaron los preparativos, mi marido ayudando en todo como siempre y yo preparando todo con mi mamá al lado porque no me quería perder su presencia ni un segundo.
Como mi taller era el preograma previo al conversatorio con un grande...Koki Ruiz, yo estaría toda la tarde en el CIT y no con mi mamá, entonces la invité a que se vaya al taller y ella me dijo que mejor se quedaba porque sería un poco complicado con la silla de ruedas. Y bueno, yo respeté su desición.
Llegó el día del taller, la hora y los participantes que desde muy temprano ya estaban sentados en sus lugares para no perderse nada de la explicación.
Los organizadores del evento, la comisión de Los Años Dorados, me presentó a los participantes y después me dieron la palabra para iniciar mi presentación en power point. Unos segundos antes de empezar yo, veo llegar al local la carita más bella y sonriente, mi mami que llegaba en su silla de ruedas para ver como daba mi curso. Ahora fui yo la sorprendida. Una vez más mi mamá me demostró que si se quiere se puede. Algo que ella me inculcó desde pequeña.
las personas que me conocen bien dicen que soy una mujer muy fuerte. Si realmente lo soy entonces es una característica que me ha llegado de unos padres super trabajadores, así como mi tía, que nunca se cansaron de seguir luchando.....
Con un nudo en la garganta, lagrimas en los ojos pero con una inmensa felicidad de tener a mi mamá y a mi marido a solo un par de metros inicié mi presentación.
Para muchos tal vez sea algo tan comun el tener a sus padres y a tu familia propia juntos un domingo a la mesa. Para mí desde hace más de trece años es algo así como un milagrito del que disfruto 100% y por el que estoy cada vez más agradecida a Dios.
Mil gracias a todos los participantes que me hicieron romper mi propio record en cuando a cantidad de alumnos en un mismo taller, a los organizadores y al club, pero por sobre todo a Dios por permitirme tener a las dos personas más importantes en mi vida conmigo en un momento muy especial.
Sucedió mucho más ese mismo día que lo hace también un día para recordar, pero de eso hablamos en la segunda parte ;-)

63 deelnemers!!! - 63 participantes!!!

Voorbeelden - Ejemplos

Wat een eer, deze drie dames zijn mijn vriendinnen van school, we zijn samen opgegroeid en ze kwamen ook naar de workshop :-)

Qué honor me hicieron ellas, mis compañeras de colegio, amigas de toda la vida, crecimos juntos . Vinieron también a mi taller :-)

Hier praten we over in deel 2

Continuará en la segunda parte

KOUD PORSELEIN?

NEDERLANDS

In de loop der jaren werd ik heel vaak gevraagd over dit materiaal. Koud porselein, een materiaal dat in Zuid-Amerika wel bekend is maar hier in Nederland niet zo veel.

Het materiaal waar ik mijn beelden van maak is een speciale klei die heel moeilijk te vinden is in Nederland, daarom heb ik mijn eigen recept ontwikkeld en zo kan ik mijn eigen klei maken wanneer en hoe ik het nodig heb.

De klei zelf heeft hele bijzondere eigenschappen zoals elasticiteit ....de textuur van een kauwgom . 

Door de elasticiteit kunnen we zeer dunne onderdelen maken en op die manier zien ze er heel natuurlijk uit. Maar de elasticiteit heeft ook een kleine nadeel: Als de beelden hard en helemaal droog zijn, krimpen ze ook. Daarom moeten we er rekening mee houden tijdens het maken van een beeld. Welke afmetingen we uiteindelijk zullen maken zodat alles in de goede proportie blijft.

Maar vandaag wil ik je graag vertellen over hoe fragiel een beeld van koud porselein kan zijn. Dit is een vraag die ik altijd krijg als men kennis maakt met deze fantastische- , maar soms intrigerend materiaal.

De naam "koud porselein"is aan deze klei gegeven vanwege twee redens:

-Porselein voor zijn gladde uitstraling.

-Koud omdat die aan de lucht droogt en dus geen oven nodig heeft.

Omdat de voorwerpen die gemaakt zijn van dit materiaal niet gebakken worden, zou je denken dat ze makkelijker afbreken , maar nee......ze zijn niet meer breekbaar dan een gewone porselein. Heel vaak heb ik de vleugels van een vlinder ( 0,5 mm dik ) laten vallen maar ze bleven altijd heel ..ze breken niet zo makkelijk vanwege zijn elasticiteit.

                          Vlinder vleugels = 0,5 mm dik

Maar Koud porselein houdt niet van extreem warmte of vocht. Dan kunnen de onderdelen zacht worden.

Een andere vraag die ik altijd krijg is : maar wat doe je met zo een bloem, of met zo een vogel of vlinder? Ze zijn allemaal decoratie artikelen, maar omdat ik geen mallen gebruik om ze te maken zijn ze allemaal unieke voorwerpen....een kunstwerk. En wat doe je met een kunstwerk? Dan probeer je ze een mooie plek te geven in je inrichting. Op deze manier heb je , bijvoorbeeld de lente in huis het hele jaar door. Kleur en vrolijkheid van heel natuurlijke bloemen , vogels, vlinders, honden en zo veel meer.

 

De wereld van koud porselein is een zeer "flexibele" wereld, vol mogelijkheden om van iedere ruimte, ieder hoekje van je huis een mooie plek te maken.

 

Een bijzondere ervaring - Una experiencia muy especial

Nederlands

Een paaseierenmarkt....wat zou dat zijn.....wat zou ik daar kunnen betekenen ? Deze waren enkele vragen die in mijn gedachten kwamen toen ik vorig jaar uitgenodigd werd om deel te nemen aan een paaseierenmarkt ...voor de eerste keer. De naam van de beurs/organisatie was Reurei. Dus eerst moest ik even navragen wat dat woord betekende en werd mij verteld dat Reurei is de "Achterhoekse" versie van roerei . Ik heb gewoon ja gezegd en ik ging met mijn beschilderde veren en bloemen van koud porselein. En meteen was ik verkocht zoals ik in een eerdere blog al verteld heb. 
Dit jaar was mijn tweede jaar als deelnemer van deze beurs , maar dit jaar ook als "Eikunstenaar" , ja, dat klinkt even anders, maar zo noemen we aan de kunstenaars die met eieren werken.
En het was weer een bijzondere ervaring! Wat is er zo bijzonder aan? , zou je denken.......Het is een explosie van creativiteit, alle mogelijkheden die maar één materiaal, een ei , kan geven. Je creativiteit wordt door je mede exposanten zo veel gestimuleerd dat je niets anders kan dan ook zelf met een ei te gaan werken. Dat heb ik gedaan en voor de eerste keer stond ik dit jaar in Apeldoorn met mijn beschilderde- en gegraveerde eieren. 
De complimenten waren er veel ! dus ik dacht, mijn werk wordt wel "goedgekeurd" door de "eikenners" en ik vond het gewoon fantastisch!
Afgelopen weekend heb ik voor de eerste keer meegedaan aan Reurei in Erve Kots....wat een prachtige locatie! en hier was mijn verbazing nog groter. De bezoekers hadden veel complimenten voor mijn eieren en enkele hebben er zelf voor gekozen, om de nieuwe eigenaar te worden van een gegraveerd- of beschilderd ei.
Natuurlijk waren mijn beschilderde veren , bloemen van porselein en nog andere werkstukken ook aanwezig.
Maar wat ik zo graag wil vertellen is de sfeer die gecreëerd  word door de organisatoren van Reurei. Je voel je zo gewaardeerd en bijna een lid van de grote familie  Reurei. 
We krijgen een lunch tasje , maar tussen de middag kwamen ze weer met nog meer!.
Aan het eind van de beurs op zaterdag gingen we samen dineren bij het restaurant om een beetje bij te praten. Voor mij was het eventjes weer een "inburgering cursus" in de Achterhoek dialect, want zoals jullie kunnen merken beheers ik de Nederlandse taal nog lang niet!
Toen ik iedereen uitnodigde heb ik gemerkt dat er veel mensen dachten....."dat is te ouderwets, te kitsch " maar wat je daar ervaart is een bron van inspiratie, zoals ik zei een explosie van creativiteit, want je kan altijd verder kijken dan wat je in echt ziet....wat zou dit betekenen..... . Als je met een echte ei niet wilt werken, dan probeer maar te kijken wat deze top kunstenaars kunnen maken met een "eivorm" en dan zijn de mogelijkheden echt oneindig! 
Ik had al vorig jaar gekozen om met echte eieren te gaan werken want ik houd van uitdagingen en om een ei te graveren, iets zo kwetsbaar en breekbaar, dat was maar een uitdaging. Ik heb gekozen om binnen de "landelijke" stijl te gaan werken, en onderwerpen van de natuur te gebruiken.
"Je zult nooit weten hoe ver je kan komen als je het niet geprobeerd hebt". Deze woorden zei mijn vader altijd en wat had hij gelijk!!!
Mijn werk heeft nu een nieuwe expressie vorm gevonden dankzij die ene uitnodiging van 1 jaar geleden!!!
Als je ooit de kans hebt om naar zo een beurs te gaan....twijfel er helemaal niet over!. Het blijft een bijzonder ervaring!!!





Spaans
Un mercado de huevos de Pascua....que sería éso, como podría contribuir yo con mi trabajo? ...éstas fueron algunas de las preguntas que llegaron a mi mente cuando el año pasado  recibí la invitación de la organización para participar con mis plumas pintadas y mis flores de porcelana. El nombre de la organización Reurei significa "huevos revueltos" , un nombre bastante folclorico. Acepté la invitación inmediatamente y cuando llegué al lugar de la exposición ya me había enamorado de esta forma de arte! como ya lo había contado en un blog anterior.
Este año fue mi segundo año en Reurei, pero este año ya también como "eikunstenaar" , es la palabra holandesa para describir a un artista que trabaja con huevos. No sabría como traducirlo al español sin que suene un poco simpático :-)
En Apeldoorn mi trabajo en cáscaras de huevo fue bien recibido pero en Erve Kots, el pasado fin de semana recibí tantas lindas palabras y comentarios sobre mi trabajo en incluso algunos visitantes decidieron convertirse en los nuevos dueños de alunas obras mías!
Pero de lo que me gustaría hablar también es de la maravillosa organización de estas dos damas Dini y Rita, que tratan a los artistas con tanto respeto y nos hacen sentir parte de la gran familia Reurei. Recibimos una linda bolsa llena de golosinas , frutas y más para el almuerzo, pero al medio día aparecieron con más!. Al finalizar el dia sábado fuimos a cenar todos juntos para comentar un poco lo del día.
Mucha gente cree que trabajar con huevos es algo ya pasado de moda, pero yo les diría: visiten este evento si tienen la oportunidad porque la inspiración que se obtiene despues de haber caminado unos minutos en este lugar en increible. Si no te gusta trabajar con huevos podes tomar solo la esencia de estos trabajos, la forma oval.
Yo decidí trabajar con huevos porque trabajar con algo tan fragil como lo es la cáscara de un huevo es un desafío enorme ! Y bueno yo amo los desafíos.....
"Nunca sabrás cuan lejos puedes llegar si no lo intentas" Esto me lo decia una persona muy sabia hace muchos años...mi papá....y cuánta razon tenía!!!! 
Hoy mi trabajo en arte ha encontrado una nueva rama, una nueva corriente gracias a esa invitación que me llego tan inesperadamente hace poco más de un año.

Een prachtige locatie  - Un lugar bellisimo: Museo de granjas antiguas.

Door het raam van de entreehal zie je al alle exposanten - Desde la ventada del pasillo de entrada ya se observan todos los expositores.

Mijn plek - Mi stand.

Beschilderde uilenveer - Pluma de buho pintada.

Gegraveerd struisvogelei die zijn nieuwe eigenaar gevonden heeft - Huevo de avestruz grabado

Beschilderde veren, drieluik - Driptico de plumas pintadas.

Beschilderde houtenschijf - Disco de madera pintado.

Bloemen van koud porselein - Flores de porcelana fría.