NEDERLANDS

5 jaar!!!

Vandaag is een dag van administratie, dat doe ik meestal op een maandag ochtend. In eens zag ik dat ik "een 5 jaar jubileum" mag vieren, ja 5 jaar sinds die dag toen ik mijn werkgebied moest uitbreiden: Naast mijn werk als architect zou het schilderen een belangrijke rol gaan spelen want ik geloof 100% in deze principe : "wat je gegeven werd dient doorgegeven te worden zodat het kan groeien" . Iedereen heeft gaven gekregen maar die gaven moeten niet verstopt worden onder de grond of in een kast, die moeten gedeeld worden en zo gaan ze groeien.

Wat een fantastische ervaring is dit al geweest. Het schilderen en les geven heeft me tot zo veel leuke mensen in contact gebracht dat mijn leven rijker geworden is met leerlingen die nu echte vrienden zijn. Wat heb ik van deze mensen al geleerd in al deze tijd, te veel om er een lijst van te maken, maar die lijst blijft altijd in mijn gedachten en in mijn hart.

Vandaag mag ik deze jubileum vieren met een droom die ik bijna niet durfde te dromen , maar die vandaag een fantastische werkelijkheid is : MONJAPO Kunst & Design ( Lluvia ñanduti) is geboren en groeit heel goed: Architectuur , interieur ontwerpen, meubels, schilderen in opdracht, exposities, schilderlessen , workshops en beelden van koud porselein.....zo leuk om de foto's van toen en nu te zien. Ik kan alleen maar heel erg dankbaar zijn!

Aan jullie allemaal die de geboorte van deze droom hebben gezien, maar vooral aan jullie die deze droom iedere dag  laten groeien.....BEDANKT !

ESPAÑOL

5 años!!!

Los lunes son los días fijos en los que me dedico a la administración . Revisando mis documentos me di cuenta que estoy celebrando una fecha muy especial....5 años! de aquel día  en que me planteé una pregunta muy importante , debía ampliar mi campo de trabajo, así que junto a mis actividades de diseño y arquitectura tendría que darle más atención a esa otra grande pasión mía que es la pintura ...el arte.

Creo firmemente en el principio de "lo que te fue dado o entregado debe ser compartido para crecer". Todos recibimos dones, talentos y no los debemos entrerrar bajo tierra ni guardarlos en el armario, esos talentos deben dar frutos.

Qué maravillosa experiencia han sido estos 5 años  , ésto de "compartir lo que te fue dado". me ha llevado a conocer tantas personas maravillosas, mis alumnos que hoy son buenos amigos, por lo que mi vida se enriquece día a día.

Hoy puedo celebrar este aniversario con un sueño que ni siquiera me animé a soñar pero que hoy ya es una maravillosa realidad : MONJAPO Kunst & Design ( Lluvia ñanduti)  nació y está creciendo: Arquitectura, diseño de interiores, muebles , pintura a comisión, exposiciónes, clases de pintura y talleres e imágenes de porcelana fría...tan lindo ver las fotos de entonces y las de ahora. Solamente puedo estar inmensamente agradecida!

A todos ustedes que vieron nacer este sueño pero que por sobre todo lo ayudan a crecer....MUCHAS GRACIAS!!!

Schilderlessen - Clases grupales de pintura.

Zomer workshops - Talleres de verano.

Workshop "Space painting"

Taller "pintura espacial"

Koud porselein - Porcelana fría.

Architectuur - Arquitectura.

Interieur architectuur/meubels ontwerpen.

Arquitectura de interiores/diseño de muebles.

Beschilderde veren - Plumas pintadas.

Español

Qué experiencia!

Como todo cuento de hadas, me gustaría comenzar esta historia de la misma manera.

Todo se inicio un día de marzo del año pasado cuando recibí inesperadamente un email con el logo del teatro Orfeo y firmado por la directora del teatro Meta Neeleman y por la curadora del teatro Paula de Graaf. Al principio pensé que era una equivocacion y que ese email no estaba dirigido a mi, pero, no.....ese email sí estaba dirigido a mí y era una invitacion para una reunión pre informativa para participar de una exposición por los 50 años del teatro. 40 artistas plásticos de Apeldoorn fueron invitados.Aún recuerdo lo que sentí cuando leí este email, ya era para mí algo indescriptible. Ya en la primera reunión fue expuesto el proyecto de las festividades. Cada artista estaría presentando una obra de gran tamaño con el tema "Teatro/Orfeo". La exposicion duraria 1 año. y se realizaría mucha publicidad.

Así se inició para mí este "cuento de hadas", porque así lo sentí hasta ayer.

Más reuniones siguieron a esta primera del año pasado para darle más forma a esta gran exposición y después llegó el momento de trabajar en la obra.

Debido a todo lo que ya tenia agendado no pude empezar a trabajar en esta pintura hasta enero de este año, pero antes de esto iba la idea creciendo y creciendo en mis pensamientos y en mi corazón. Con un enorme sentimiento de gratitud empezé los primeros bocetos. Sabía que quería incluir enla composición una pluma pintada, pero aún no sabía cómo. Le pedí a Paula si me podría ayudar con más información sobre la historia del teatro y me prestaron un libro del archivo de Orfeo.

Qué quería plasmar en el lienzo? "espacio de encuentro de la gente.....música.....las cortinas rojas tan características... la bellísima línea curva predominante en el edificio del teatro y por supuesto ....Orfeo". Pero cómo incorporaría la historia del teatro en esta composición, ésto lo encontré en seguida en el librito. El teatro Orfeo fue inaugurado el 12 de marzo de 1.965 y la primera obra fue "El lago de los cisnes".

Con todas estas ideas llegué a una forma...sí UNA forma pero no LA forma que yo quería obtener, así que seguí trabajando hasta que la encontré. En el momento de elegir los colores no me fue para nada difícil, tenían que ser colores calidos y alegres. Empezé la larga tarea de elaborar esta pieza que para mí ya era tan especial y cuando terminé el leinzo me di cuenta que la pluma pintada no podía formar parte de esta composición pero si de la historia detrás de la pintura, así que la respuesta para mí fue "el lago de los cisnes, pintado sobre una pluma de cisne".

El 16 de febrero entregué mis obras al teatro y ayer 12 de marzo se realizó la apertura de la exposición.

Me acompañó una querida amiga , Joke. Llegamos super temprano , pero es que queríamos disfrutar de este momento tan especial. Debido al nerviosismo no nos dimos cuenta de algo: llevábamos paradas más de 15 minutos en la sala de la recepcion hasta que Joke me dijo "Te fijaste en esos posters? " , toda la sala estaba casi empapelada con posters en donde estaban las fotos de los 40 artistas plásticos participantes...qué sensacion!

La directora realizó un discurso muy ameno y después el consejal municipal apra la cultura que finalizó con una musica de tambores y apretando un botón rojo, en ese momento cayeron las cortinas rojas y dejaron al descubierto un baner de aproximadamente 10 metros de largo en donde se encontraban todas las fotos de las obras de la exposición. No tengo palabras para expresar lo que sentí en ese momento. Al ver la foto de mi Orfeo se me herizó la piel y se me llenaron los ojos de lágrimas, pero para no dar un espectáculo me las tragué muy educadamente , pero no paraba de mirar el baner con la foto de mi obra.

Seguidamente empesaría un recorrido por todas las obras, los artistas debíamos estar presentes al lado de nuestra pintura para dar explicaciones al publico. El primer visitante llegó hasta mi lugar y después de observar la obra por 10 minutos pudo contarme toda la historia detrás de la composición, sin haber leido el catálogo todavía, un momento realmente especial.

El segundo visitante reservó la pluma pintada!. Pero 12 de marzo del 2015 tendría que escribir en mi archivo como el día en que dí mi primer autografo.

Tengo solamente una palabra para intentar describir todo ésto......GRATITUD !!!  por esta bendición tan grande que empezó hace 1 año y que hoy ya ha dejado de ser un cuento de hadas.

Hacia el futuro.

Pluma de cisne pintada - El lado de los cisnes.

Este detalle del teclado en la obra tiene mucho que ver conmigo. Estudie piano durante 9 años hasta recibirme de profesora, fue un sueño de mi madre quien ama las melodías ejecutadas a piano. En este detalle se observa que una tecla esta "apretada/ejecutada", es la primera nota de la melodía "Para Elisa" que era la favorita de mi papá, de esa manera él también pudo estar conmigo en un día tan especial

Al inicio de la recorrida.

La directora del teatro y el consejal con el baner en el fondo.

El baner que me emocionó hasta las lágrima.

Y aquí está mi Orfeo en el baner.

Los posters que casi empapelan la sala.

Con Joke.

Y sí, quién lo hubiera imaginado....dando mi primer autógrafo :-)

Nederlands

Wat een ervaring!!!!

Als een sprookjes verhaal...zal ik mijn verhaaltje ook zo beginnen?

Alles begon vorig jaar toen ik (precies in maart) , zomaar een dag , een heel special email kreeg. Deze email had de logo van Theater Orpheus en hij was ondertekend door de directeur van Orpheus Meta Neeleman en de curator van Orpheus Paula de Graaf. Ik kan me nog herinneren wat voor gevoelens ik in dat moment had, want ik geloofde gewoon niet dat die email naar mij gericht was, maar dat was wel zo. Het was een uitnodiging om naar een gesprek bij Orpheus te komen om deel te maken van een grote expositie voor 50 jaar bestaand van Orpheus.

Ik kon het gewoon niet geloven , maar ik ging natuurlijk daar naartoe en toen begon dit fantastisch verhaal , dat voor mij tot gisteren een soort "sprookjes verhaal "leek.

40 kunstenaars uit Apeldoorn werden uitgenodigd om een werkstuk te maken met het thema "Orpheus/Theater", het zou een werk zijn van een grote afmeting en die zou 1 jaar in Orpheus hangen.

Meerdere bijeenkomsten kwamen daarna , afgelopen jaar en de datum kwam dichterbij.

Door alle drukte met mijn werk kon ik echt niet gaan zitten om aan dit speciale opdracht te werken. Ik kwam aan het werk pas in januari van dit jaar, maar het idee was al aan het groeien in mijn hoofd en in mijn hart.

Met deze enorme gevoel van dankbaarheid ben ik met de eerste schetsen begonnen. Ik wist dat ik een beschilderde veer in de compositie wilde doen, maar ik wist nog niet hoe.

Ik vroeg aan Paula of ze me konden helpen met wat meer informatie over de geschiedenis van de theater en ik kreeg een mooi boek van de archief van Orpheus.

Wat voor ideeën had ik in mijn hoofd..."ontmoetingsplaats.....muziek....rode gordijnen voor en na de voorstelling .....een fantastische ronde lijn die veel in het gebouw zelf voorkomt......en natuurlijk...Orpheus " . Maar hoe zou ik iets van de geschiedenis van de Theater in het schilderij bijwerken? . Dat heb ik wel snel gevonden in het boekje dat ik van de directie gekregen had. Daar heb ik gelezen dat op 12 maart 1965 werd Orpheus geopend en de eerste voorstelling was........."het zwanenmeer".

De compositie kwam vrij snel tot een vorm, toen ik al zeker was van wat ik wilde afbeelden, ja, "er kwam tot EEN vorm " maar niet DE vorm die ik wilde, dus ik ging verder uitwerken en toen was het...de juiste compositie zat al op doek en in het moment dat ik de kleuren moest kiezen was wel makkelijk, warme en vrolijke kleuren. Het onderdeel van de muziek werd afgebeeld door de pianotoetsen , want dat had ook te maken met mij, in een ronde lijn die geboren is in de arm van Orpheus zelf, ja, want hij is een figuur van de Griekse mythologie die vrouwen versiert met zijn zang en muziek. Hij komt vanuit de rode gordijnen van een voorstelling en omhelst de activiteiten die in het theater gedaan worden waar er veel publiek bij een komt. Maar Orpheus kijkt "naar de toekomst" , naar de aankomende jaren. Toen ik het doek klaar had, merkte ik dat een beschilderde veer daar niet bij paste,maar wel bij het verhaal bij hoorde:  een afbeelding van "het zwanenmeer " op een zwanenveer  . En dan was het klaar.

Op 16 februari heb ik mijn werk ingeleverd bij Orpheus en gisteren was het zo ver...de opening voor kunstenaars en speciale gasten....Wat een ervaring was dat: Joke de Dreu, een hele goede vriendin ging mee, we waren heel vroeg want we wilden vanaf het begin zo veel mogelijk genieten van een bijzondere middag. We stonden al meer dan 15 minuten in de zal waar de officiële opening zou worden gehouden en toen zei Joke : "heb je die posters al gezien ", bijna de hele zaal was begaand met hele mooie posters met de foto's van alle 40 kunstenaars. Wat een gevoel toen ik dat zag.

Directeur Meta Neeleman hield een leuke toesprak en daarna was de wethouder van cultuur aan het woord. Aan het eind van zijn speach begon een spannende muziek en hij moest op een rode knop drukken , het rode gordijn viel naar beneden en liet een enorme baner van ongeveer 10 meter lang zien  waar de foto's van alle kunstwerken werden tentoongesteld: Om dit gevoel te beschrijven heb ik helaas geen woorden. Ik zag mijn Orpheus meteen en de kippenvel was automatisch, ik had tranen in mijn ogen en ik kon alleen maar zeggen "Joke...kijkt! ". Natuurlijk wilde ik geen "show" geven en daarom heb ik mijn tranen heel goed "binnen" gehouden, maar dat gevoel vergeet ik nooit!

De kustenaars mochten met een catalogus naar hun werk gaan en daar blijven om uitleg te geven. Daar stond ik en de bezoekers begonnen te komen: De eerste bezoeker bleef 10 minuten naar het doek kijken en daarna kon hij het hele verhaal vertellen. De tweede bezoeker heeft de zwanenveer gereserveerd  !. Maar dat was nog niet alles....ik zou 12 maar 2015 in mijn "archief" vast zetten als de dag wanneer ik mijn eerste handtekening gegeven heb .

Ik heb maar één woord om dit alles proberen te beschrijven.......DANKBAARHEID!!!!

Het was en nog steeds is een heel bijzondere ervaring!

Naar de toekomst.

Beschilderde veer - Het zwanenmeer.

Een detail van de piano toetsen: De piano is iets die ook heel veel over mij zegt. Ik heb 9 jaar gestudeerd en ben piano lerares geworden. Mijn moeder houdt van liedjes die gespeld worden met de piano en mijn vader had een favoriete melodie...."Voor Elise " en hier is de eerste note op de piano toets ingedrukt, de eerste van die melodie, op die manier kon hij ook aanwezig zijn.

Aan het begin van de rondleiding 

Directuer Meta Neeleman en wethouder met de baner

De baner die me tranen heeft bezorgd 

Daar is die.....

Posters met foto's van alle kunstenaars in alle muren van de zaal.

Met Joke, heel erg bedankt voor alles!

En ja....mijn eerste handtekening :-)

2014.....wat een jaar! - 2014.....qué año !

Nederlands.

Normaal schrijf ik hier alleen over mijn werk. Deze keer wil ik graag schrijven over mijn complete jaar 2014, in één zin..."wat een jaar !".  De mensen die heel dicht bij me zijn ,weten alles wat dit jaar met zicht mee heeft gebracht voor ons ; maar ik kan naar deze tijd niet negatief kijken. 
Ja,het was het jaar dat we onze jaarlijkse reis ( in maart) naar Paraguay moesten afzeggen , vlak voor vertrek. Het was het jaar waar ik zo plotseling geroepen werd vanuit Paraguay, maar 2 maanden nadat we de reis afgezegd hadden omdat de gezondheid van mijn moeder zeer kritiek was. Het was het jaar waar ik in een vliegtuig moest stappen, zonder Arno en 15 uur vliegen met vliegangst en zonder mijn speciale medicijnen tegen de angst. Ja, het was het jaar waar ik voor 15 uur aan God heb gevraagd : " Kan je mogelijk maken dat ik in Paraguay arriveer en voor mijn moeder kan zorgen? "........
Het was een jaar waar mijn man een nieuwe richting in zijn werk moest nemen....ja, het was zo en jaar, maar ik wil dit jaar liever herinneren als het jaar waar ik voor mijn moeder kon zijn.....anderhalve maand mocht ik voor haar zorgen en terwijl ik haar vast hield kon ik heel dicht bij haar oor zeggen..."Ik hou van je mamita" en ze antwoordde iedere keer "ik ook van je Bettina ...heel veel". Dit jaar kon ik nog een keer voelen die kracht die ze in haar hart en ziel heeft, ze vecht iedere dag nog steeds om beter te worden , ze loopt nu weer met een looprek en ze oefent nog iedere dag. Wat een cadeau hebben wij als kinderen gekregen om zo een moeder te hebben. Naast haar altijd is mijn tante Tata die met haar "gesprekken met God" en haar liefde voor ons allemaal helpt aan deze wonder.
Dit is het jaar waar ik mijn man heb leren kennen in een andere manier, ik wist dat hij een enorm hart had en dat hij ook sterk was , maar ik wist niet dat hij zo veel kracht had in zijn hart en in zijn ziel om een beslissing te nemen en een nieuwe weg in te gaan, zo kan ik alleen maar iedere dag weer verliefd worden op deze "blonde man "...mijn man...de man die mijn leven veranderd heeft al  14 jaar geleden .
In iedere minuut van dit jaar, meer dan ooit heb ik de hand van God gevoeld , die hand die mijn hand nooit los heeft gelaten, vooral in de hele moeilijke momenten. En die hand heeft zich aanwezig gemaakt in alle steun die ik in Paraguay, van mijn familie en vrinden, en hier in Nederland van al mijn vrinden gekregen heb. Mijn leerlingen  die deze situaties mee beleefden , waren al deze tijd als een warme deken die me beschermde.
Aan het eind van dit jaar kan ik alleen maar dankbaar zijn voor deze mensen om me heen die God me gegeven heeft. Hartelijk bedankt allemaal voor jullie steun en we gaan voor een mooi , gelukkig , maar vooral gezond 2015 voor iedereen!!!.



Español.

Normalmente escribo en este blog solo sobre mi trabajo. Esta vez me gustaría escribir sobre mi año completo, como describirlo en pocas palabras?....Qué año!. Las personas muy cercanas a mí saben todo lo que este año trajo consigo para nosotros. pero me rehuso a mirar hacia atrás de forma negativa.
Sí,  fue el año en el que tuvimos que suspender nuestro viaje anual parael cumple de mi mamá, tan cerca de la partida. Fue el año en que dos meses más tarde recibí una llamada urgente desde Paraguay debido a la condición extremadamente crítica y grave de la salud de mamita, tan repentinamente. Fue el año en el que me subí al avión sin Arno y sin mis medicinas contra el pánico a volar del que sufro, para intentar llegar a tiempo para estar con mi mamá. Sí, fue el año en el que pasé las 15 horas de vuelo rezando y pidiéndole a Dios con todas mis fuerzas "Señor, permitime llegar a tiempo y poder cuidar a mamita hasta que se recupere"
También fue el año en el que mi marido debio tomar otro sentido en su trabajo, sí así fue este año para nosotros, pero no lo quiero recordar de esta forma sino como el año en el que Dios me permitió llegar a tiempo y poder cuidar de mamita por mes y medio. Me permitió tener esos momentos tan nuestros cuando yo abrázándola le decía al oido, algo que siempre me costó mucho... "te quiero mucho mamita" , y ella siempre me respondía "yo también mi hija...mucho, mucho". Este es el año en el que nuevamente pude sentir tan de cerca esa inmensa fortaleza que ella tiene en su alma y en su fé, por la que ayuda cada día a que el milagro de su recuperación y de su vida misma se produsca. Con mi tía Tata siempre a su lado que también con sus oraciones y ese amor incondicional que nos tiene, hace posible este milagro de vida. Qué regalo más grande recibimos todos de Dios con una madre así y con una tía que dedica su vida entera para darnos amor.
Este es el año en el que conocí a mi marido desde otra prespectiva, siempre supe que tenía un corazón de oro y que era fuerte, pero nunca me supuse cuánto. Las desiciones que toma cada día, su tesón y perseverancia para seguir adelante , iniciando una actividad tan diferente solo me llenan de respeto por él y hacen que cada día , como hace casi 14 años, me vuelva a enamorar de él, de este "rubio', mi marido que cambio mi vida por completo.
En cada minuto de este año, más que nunca pude sentir la mano de Dios, esa mano que nunca te suelta , sobre todo en los momentos más difíciles. Esa mano que se materializo en el apoyo de tantos familiares y amigos en Paraguay y aquí en Holanda todos mis amigos y alumnos que vivieron estos acontecimientos paso a paso, dándome su apoyo.
Por lo tanto, al final de este año, solo puedo estar agradecida por todo lo que recibí, por las cosas que aprendí y por el apoyo de todos ustedes que es como un cálido abrazo, verdadero o en la distancia pero que se siente como un gran regalo. Por un 2015 lleno de felicidad pero por sobre todas las cosas , de salud para todos!!!

Mei-juni 2014....aan het wachten voor goed nieuws over mamita in het ziekenhuis.
Mayo-junio 2014...en la espera de buenas noticias sobre mamita en el sanatorio.

Mamita druk bezig met het voorbereiden van "Clericó" een traditioneel drankje van Paraguay in de feestdagen en dat voor ons dit jaar een speciale extra smaak had.

Mamita preparando el clericó que para todos este año extra rico fue.

Mamita en mijn tante Tata, helemaal klaar voor de feestdagen....Er zit zo veel in deze enige foto, heel erg dankbaar ben ik!.

Mamita y Tata listas para las fiestas....Hay tanto en esta pequeña foto por lo cual sentirse inmensamente agradecida!.

 De familie in paraguay aan het genieten van elkaar.

La familia en Paraguay disfrutando el uno del otro.

BEDANKT IEDEREEN MAAR VOORAL......BEDANKT GOD VOOR ALLE ZEGENINGEN!!!

MUCHAS GRACIAS A TODOS PERO POR SOBRE TODO....GRACIAS SEÑOR POR PERMITIR ESTO!!!!!